Stipt om half 9 stond vanmorgen Wayan voor de deur, samen met zijn zwager en zoon die met een pick up onze bagage alvast naar ons volgende verblijf in Ubud ging brengen. Hoe noordelijker je rijdt, hoe vrediger de sfeer wordt. Onze eerste stop was Batubalan, het dorp waar Wayan woont. Wij waren vorig jaar ook al bij hem thuis, maar voor de kids was het nieuw om te zien hoe de Balinezen wonen. Uiteraard een groot contrast met hoe wij wonen en leven. Alles heel simpel en eenvoudig, terwijl zij voor Balinese begrippen nog de luxe van bijv. een koelkast en tv hebben. De gewoonte is dat de oudste zoon met zijn gezin bij de ouders intrekt. Ook woont er een schoonzus op hun 'woonerfje'. Verder heeft elke familie een eigen huistempel met zo'n 6 zuilen met beelden erop, hier wordt 5x per dag gebeden. De vrouw van Wayan stond een hele was met de hand weg te werken, en wij maar zuchten als we veel was hebben.... Ook was de jongste zoon Gary thuis. We hadden gisteren een tas met kleding meegegeven met daarin een aantal voetbalshirts van Thijs en prompt droeg Gary trots het Nederlands elftal shirt. Hij is een fanatiek voetbalspeler en maakt deel uit van de jeugdselectie van Bali. Natuurlijk heeft Thijs even een balletje hoog gehouden met hem, maar Thijs kon je binnen 3 minuten uitwringen en Gary stond er nog fris bij haha.

We gingen weer verder richting de Tegenungan waterval. Hier heb je vanaf het er tegenoverliggende terras een prachtig uitzicht op deze vrij grote waterval. Hierna stond de Goa Gajah oftewel de Olifantengrot op het programma. Een uit de 11e eeuw stammend monument, met in de met de hand gemaakte grot een aantal nissen met beelden waar gebeden kan worden. Naast de grot voeren wandelpaden met flinke hoogteverschillen door een jungle waar nog een heilige bron te zien was. Thijs dacht dat hij midden in de Droomvlucht van de Efteling beland was.

Hierna weer snel de auto in met de airco op standje 10 op naar de heilige bronnen van Tirta Empul. De Balinezen geloven dat het water wat uit de bronnen komt geneeskrachtige werkingen heeft, er is zelfs 1 bron die die helpt tegen nachtmerries! Ook dienen de bronnen om de mensen te 'reinigen' hun ziel en geest dan. Daarna wordt er met een priester gebeden In de tempel.

We vervolgden onze tocht richting Ubud en kwamen door prachtige rijstvelden. We maakten een stop voor wat foto's van de mensen die aan het werk waren. Wat een zwaar werk! Met de hand worden de rijstplantjes stuk voor stuk in de grond gezet, in de modder eigenlijk. De mensen staan op hun blote voeten, gebukt in het water hun werk te doen. Ze vertelden dat ze 3 dagen moesten werken met 4 mensen (om alle rijstplantjes te planten) voor omgerekend 35 euro totaal met zijn vieren! Toen AJ ze zo'n 8 euro gaf wisten ze niet hoe ze ons bedanken moesten en ze wensten ons 'good sleeping' en we gaan vannacht merken of dat bij Steven gaat werken, want die komt momenteel wat slaap tekort....

Na nog een klein stukje rijden kwamen we bij ons hotel Alam Indah in Ubud aan. De ligging is prachtig, aan de rand van Monkey Forrest, helemaal in het groen dus, geweldig sfeertje! We vielen van de ene verbazing in de andere, wow wat een mooi verblijf! Er zijn totaal 14 'huisjes' helemaal in koloniale stijl ingericht. We verblijven in 1 huis, wij beneden en Lisa en Steven op de bovenverdieping. De kamers zijn erg mooi ingericht met een ruime veranda en boven een mooi terras met heerlijke grote loungebanken. De sfeer in het hotel is heel relaxed, je wordt vanzelf helemaal rustig en Zen als je hier bent!

Vanavond hebben we bij het restaurant Lake Leke vlakbij het hotel gegeten, bijna elke avond worden daar dansshows gegeven. Vanavond was er een optreden van een gamelanorkest met een dansgroep met prachtige vrouwen. Wat een elegantie hoe die dametjes zich bewegen. Ook was er een kinderdansgroepje. Erg leuk om te zien hoe de meisjes een konijnendans deden. Tenslotte moesten wij ook nog de dansvloer op om met de danseressen mee te dansen.

Zo dit was me het dagje wel, morgen gaan we een beetje rustig aan doen!