En toen was het 10 april, de datum waarop we 25 jaar geleden getrouwd zijn en de reden waarom we nu hier in Bali zijn om dit samen met onze kinderen te vieren. We beseffen dat dit echt een heel bijzonder en geweldig iets is om dit met elkaar te kunnen doen.

De dag begon na weer een heerlijk ontbijtje met een aantal leuke felicitaties. Toen we terug op de kamer kwamen werden we verrast met het bed dat helemaal versierd was met bloemetjes, kunstig van handdoeken gemaakte figuren en met een soort van kruiden of gras gemaakte letters I love you, zo lief! en in het bad dreven allemaal roze en rode bloemmetjes, erg leuk.

Erg lang konden we er niet bij stilstaan want Wayan kwam ons ophalen om naar een schooltje iets verderop bij Sidemen, Gunung te gaan om daar de 2 laatst door ons gestuurde pakketten met zeep/tandenborstels/tandpasta te gaan brengen. Hij kent de priester die daar godsdienstles geeft en de gymleraar en hij dacht dat de pakketten hier ook welkom zouden zijn. Bij het open maken van de dozen kwamen we erachter, dat er maar 10 tandenborstels in zaten en de rest was allemaal zeep en tandpasta. We moesten voor 110 kinderen zakjes maken en natuurlijk wilden we kinderen niet een zakje geven waar wel tandpasta in zit maar geen tandenborstel. Toen hebben we eergisteren Wayan nog gebeld en gevraagd nog 100 tandenborstels te kopen, hij kwam meteen en Thijs is toen met hem naar Klungkung een stad hiervandaan wel 40 minuten rijden, gegaan, want de kleine winkeltjes hier in de buurt hebben geen 100 tandenborstels op voorraad! Toen we de 110 zakjes gevuld hadden, met ook nog wat schriftjes of stiften en pennen erbij, konden we gaan. We werden door de schoolleiding ontvangen in een erg rommelig kantoortje wat een soort lerarenkamertje was want er hingen allerlei schema's maar er zat ook een dame tussen enorme stapels de administratie te doen. Toen moesten we naar buiten en daar stonden alle 110 kinderen in keurige rijen opgesteld en zongen voor ons een welkomstlied. Het was een prachtig gezicht, al die blije koppies. Toen moesten ze 1 voor 1 langs ons lopen, netjes een handje geven en hun naam zeggen en kregen ze van ons een zakje met spulletjes. Hoe blij kan een kind zijn met een tandenborstel en een paar stiften? In het Westen niet voor te stellen, waar de kinderen met bergen speelgoed niet meer weten hoe en waar ze mee kunnen spelen. Toen namen we een kijkje in de klaslokalen. Dat was echt schokkend! Saaie lokalen met kale oude tafels en de kinderen zitten hier gewoon op bankjes zonder rugleuning. Ik vroeg waar ze hun schoolboeken en leermiddelen hadden, want die waren nergens te zien. Nou toen trok de leraar de enige kast open en we wisten niet wat we zagen, een chaotische berg met oude boeken en schriften, alles oud en vergeeld, niet te geloven. Onbegrijpelijk hoe ze de kinderen hier iets kunnen leren. Maar ook die kale lokalen vond ik zo confronterend. In 1 klas hing 1 mooie tekening. Ik zei de leraar dat bij ons de kLaslokalen altijd versierd worden door veel tekeningen of andere werkjes van de kinderen op te hangen. Het lijkt mij dat je zo met weinig kosten de boel toch een beetje kan opvrolijken? Ik kreeg hier niet echt een antwoord op, misschien willen ze niet dat het 'te gezellig' wordt in de klas want je bent daar om te leren en er moeten niet teveel afleidende prikkels zijn. In elke klas werden we opnieuw heel hard toegezongen en ze lieten trots hun schriftje zien waarin ze aan het werk waren. Omdat ze alleen kleurpotloden hadden, vonden ze de viltstiften geweldig, ze klapten toen Lisa iets inkleurde. Nadat we met de hele staf op de foto zijn gegaan, zij. we nog even met de priester naar zijn huis gegaan. Zijn schoonzus maakt met een weefgetouw mooie kleden en sarongs. Toen liet Wayan de priester nog wat stenen zien die hij van en vriend had en hij wilde weten wat voor krachten de stenen hadden. Dit was ook weer iets wat je mee gemaakt moet hebben! De priester raakte in een soort trance en knoopte het zakje met de steen aan een soort stenen kruik met een tuit eraan. Toen deed hij er heilig water in en wat wierook erbij en langs en toen klemden ze de kruik tussen 1 vinger van de priester en 1 van Wayan en door de kracht van de steen, begon de kruik 1 kant op te draaien! Ik kan me zo voorstellen, dat er nu mensen zullen afhaken met lezen, maar we hebben het gezien en gefilmd! Nadat er een goede steen voor Lisa bepaald was (met beschermende krachten) en 1 voor Thijs afgekeurd ( 1 die veel vrouwen aan zou trekken, echt waar! ) zijn we terug naar ons hotel gegaan.

Het was ook weer een bizarre ervaring met de echte Balinezen. Hier moesten we even van bijkomen.

Het verhaal over onze speciale huwelijksceremonie zet ik er even apart op want de WiFi verbinding is erg slecht en haperend.....