Vandaag hebben we een prachtige dag gehad. We werden al vroeg opgehaald voor een fietstocht. Helaas kon Thijs niet mee want die had last van zijn darmen en koorts. Hopelijk kan hij morgen alles weer mee doen want zo jammer als je ziek bent op vakantie en van alles moet missen!

Eerste stop was er een bij een punt met een heel mooi uitzicht op rijstterrassen. Niet te geloven zo fel groen, het was erg mooi, bijna onrealistisch alsof je in een decor van een Conimex reclame staat. De volgende stop was bij Kintamani bij een restaurant met ook weer een geweldig uitzicht op de Baturvulkaan (1717 mtr) en de Agung berg (3142 mtr). De laatste grote uitbarsting van de vulkaan was in 1963, hierbij werd een heel dorp met lava bedekt en waren wel 1000 doden. De vulkaan is nog steeds actief, de Balinezen hebben dan ook veel respect voor hem. Na een ontbijtje hebben we nog een plantage bezocht, hier maken ze vooral Luwak koffie. Deze wordt door Luwak-katten gemaakt. Dit is een soort van kat, gekruist met een vos, die eten bepaalde vruchten en poepen dan grote korrels oftewel bonen uit. Deze worden gewassen en gedroogd en daarna worden de koffiebonen geroosterd en fijngestampt tot koffie. Een echte specialiteit maar wij hebben hem maar gelaten voor wat het is. Hierna werd het tijd om op de fiets te stappen, de mountain Bike dan, voor de veiligheid een helm op en gaan met die banaan. Het was een erg leuke fietstocht die vrijwel helemaal bergafwaarts liep, dus je hoefde alleen te remmen en maar af en toe zelf te trappen. We kwamen door allerlei vredige dorpjes en zo krijg je een goed beeld van hoe de Balinezen leven en wonen. Ook hebben we een woonerfje bezocht. De mensen wonen hier, zoals ik al eerder schreef, bij elkaar In een woonerfje. Hier woonden 2 gezinnen met totaal 10 mensen. Elke keer toch schokkend om te zien hoe weinig deze mensen hebben. Ze sliepen hier gewoon op kale matrassen, dus niet eens lakens ! Deze mensen hadden ook geen koelkast en kookten op een vuurtje. Ook hadden zie geen douche, ze wassen zich in de rivier die achter het huis liep. En hun behoefte deden deze mensen gewoon in het bos, er was wel een simpele en heel vieze wc (voetstappen met gat in het midden) maar die werd alleen voor noodgevallen gebruikt. Heel bizar allemaal.

We hebben ook nog een stop in een rijstveld gemaakt. Er wordt 3x per jaar geoogst, maar wat een werk voor een beetje rijst! De tocht was 22 km maar door het bergafwaarts fietsen, kostte dat weinig moeite. Het was een prachtige tocht, dan weer door een dorpje, dan waande je je in een tropisch regenwoud en dan kwam je weer langs prachtig groene rijstvelden.Nadat Steven en AJ nog moesten uitwijken voor een varaan en dit is echt geen sterk verhaal, kwamen we bij het eindpunt aan. Na een heerlijke lunch met oa. Smoked duck op het bord, zijn we weer naar ons hotel gebracht. Lisa en ik hebben ons met een heerlijke ontspannende massage laten verwennen en AJ en Steven zijn naar de voetbalmatch van de zoon van Wayan geweest. Daarom geef ik nu de pen aan....Steven.

AJ, Steven en Wayan moesten een enkele reisafstand van een uur afleggen om de vriendschappelijke wedstrijd van Gary de zoon van Wayan te bekijken. Eenmaal aangekomen moesten we ons de door de enorme menigte van vier man wringen om de wedstrijd te kunnen zien. AJ wist de enige zitplaats rondom het stadion te bemachtigen en Steven maakte filmpjes van het grootste Balinese talent van dit moment om deze te kunnen tonen aan de clubs in Nederland. Mooi om te zien hoe trots vaders was en de sterke wedstrijd die zoon Gary speelde ondanks de verrassende nederlaag. Het veld was overigens niet van hele goede doen en men moest uitkijken niet te struikelen over de pionnen die als lijnen fungeerden. Overigens was ook de eigenaar van de club aanwezig die ons nog stinky fruit aanbood, maar daar hebben we vriendelijk voor bedankt. Daarna keerden we terug naar het hotel en werd de dag afgesloten met een potje kaarten en een goede maaltijd.