Vanmorgen weer vertrokken uit Lovina. We vonden het erg leuk daar naar de dolfijnen te gaan kijken, maar verder vonden wij daar niet het echte Balinese sfeertje. het huis viel ons ook nogal tegen, van buiten was het prachtig, helemaal in Balinese stijl, maar van binnen miste het sfeer en het was ook niet erg schoon, met als dieptepunt een ontmoeting met een flinke kakkerlak net toen ik op het toilet was, bah bah! Vorig jaar nooit 1 kakkerlak gezien en dit jaar ook weer niet, tot gisterenavond... En dat nog wel in een huis waarvan de eigenaar een Nederlander is, die ernaast woont. Het prive zwembad maakte veel goed, maar wat we gewoon misten, is dat er voor je gezorgd wordt, dat is nou juist het fijne Bali-vakantie-gevoel! Als je zin in koffie of een sapje hebt, gewoon naar een barretje lopen en het voor een paar roepie bestellen waarna het met een lieve glimlach en een welgemeend 'enjoy your drink' geserveerd wordt. Ook hadden we in Lovina steeds einde van de middag bewolking en daarna flinke plensbuien, dan merk je dat het regenseizoen nog niet ten einde is en dat Lovina niet zo ver van bergen afligt, wat het ontstaan van flinke buien bevordert.

In de auto met Wayan kwamen we onderweg een optocht tegen met mensen die op weg waren naar een crematie ceremonie. Op Bali wordt op een bijzondere manier afscheid genomen van het leven. in een optocht door de straten wordt de kist door dragers naar een crematorium gebracht. De hele wijk en familie loopt mee, ook is een een heel gamelan orkest. Iedereen is mooi kleurig aangekleed. Onderweg worden er liederen gezongen en een priester zingt en praat door een microfoon. Dit alles om de overledene voor te bereiden op het hiernamaals. De baar waar de overledene in gelegen heeft wordt langs de weg verbrand. De crematie van het lichaam gebeurt in een crematorium. De as strooien ze meteen erna uit in zee. Wat opviel was dat iedereen heel vrollijk was en niet verdrietig. Dat komt omdat ze in reïncarnatie geloven, vertelde Wayan. Het duurt minimaal 3 jaar en soms wel langer voor een overledene terugkeert. Zo is zijn grootmoeder teruggekeerd als zijn jongste zoon Gary. Dat wordt door de doekoe (soort van waarzegger) als de bay een paar maanden is, verteld. En Gary lijkt veel op oma en wil net als zij altijd zoete aardappelen bij zijn rijst eten. Mooi verhaal toch?

Na zo'n 1,5 uur kwamen we bij ons verblijf in Pemuteran aan: Tirta Sari Bungalows. De receptioniste herkende ons nog van vorig jaar. Hier werden we gastvrij en op zijn Balinees ontvangen met een lekker vers gemaakt fruitsapje. Het personeel loopt hier in sarong en is erg vriendelijk, kijk zo zien we het graag!

Vanmiddag hebben we nog even gesnorkeld bij het rif hier bij het hotel. We hebben wel wat mooie vissen gezien.het koraal is hier ook mooi. Er is hier een hele koraal tuin ook kunstmatig aangelegd. Door het vele dynamiet vissen en enkele orkanen was er veel koraal vernield en verloren gegaan. Toen zijn ze hier een aantal jaren geleden een project opgestart om koraal snel te laten groeien door metalen constructies in zee te plaatsen en hierop koraal aan te brengen. Er lopen langs die kooien elektra kabels en door hier zwakstroom op te zetten, moet het koraal sneller groeien. Morgen zullen we wel eens uitgebreid gaan bekijken of dat gelukt is.