Weer thuis

Na de erg leuke maar vermoeiende trouwdag ('s morgens naar het schooltje en 'smiddags en 's avonds de ceremonie) hebben we de dag erna alleen maar lui aan het zwembad gelegen. Eerst hadden we nog het plan om te gaan raften, maar dit hebben we toch maar laten zitten.

Ik was eigenlijk een beetje bang, dat door de behoorlijke regenval van de afgelopen week de rivier hoog en wild zal zijn en op enge gevaarlijke taferelen zit ik niet te wachten. We hebben die kolkende rivier gezien, tijdens de regen vorige week.... Hoewel de reisagent zegt dat het niet gevaarlijk is en zowel Thijs als ik door anderen getipt zijn vooral te gaan raften omdat het zo'n belevenis is. Maar nadat ik iemand sprak, die zei dat er vorig jaar een Chinees was verdronken, ben ik afgehaakt. Misschien een volgende keer en dan niet meteen na het regenseizoen?

Het werd dus het zwembad: We hebben er zelfs de lunch laten brengen, heerlijk. Het klimaat in Sidemen is erg fijn, het ligt nogal hoog en daardoor staat er meestal een lekker windje, dus goed uit te houden daar. Als kers op de taart hebben we voor de laatste keer nog de Balinese massage genomen, heerlijk!

Toen was het dan toch zondag, onze laatste vakantiedag. gelukkig kwam Wayan ons pas om half 5 halen, dus nog maar een lekker dagje relaxen in en rond het hotel.

Zo hadden we meteen de tijd om uitgebreid de hele vakantie met elkaar nog eens door te nemen, met alle hoogte en dieptepunten. We kwamen tot de conclusie dat er weinig dieptepunten waren, misschien de regenval in Permuteran? Maar dit vonden we uiteindelijk toch achteraf ook wel weer iets wat je meegemaakt moet hebben. Binnen enkele uren de straten in rivieren te zien veranderen, we kunnen er nu over meepraten.

Kortom we hebben een geweldige vakantie gehad en voelen ons heel erg bevoorrecht dat we dit zo met de kinderen erbij hebben kunnen doen! We hebben met elkaar mooie herinneringen gemaakt, die we voor altijd koesteren!

De terugreis is goed en snel verlopen, na ca. 16 uur zijn we weer veilig op Schiphol geland. terug in het gewone leven.

We willen jullie allemaal bedanken voor het lezen van dit reislog en vonden het erg leuk jullie reacties te lezen. Omdat we niet al teveel achter de iPad wilden zitten, hebben we niet of nauwelijks terugereageerd op jullie reacties. maar dat wil zeker niet zeggen dat we ze niet gelezen hebben!

groetjes en liefs van Aart-Jan, Maja, Lisa, Steven en Thijs

25 jaar getrouwd, onze eigen ceremonie

Wayan had samen met Aart-Jan een heel programma gemaakt om een ceremonie te houden ter ere van ons 25-jarig huwelijk. Het werd een hele happening! We gingen naar het huis van een bevriende priester. Zijn dochter Putu sprak gelukkig goed Engels. Er stond al een 3-koppig gamelan orkest op ons te wachten maar ook een pronte dame met een grote beauty case. Volgens Wayan is ze erg ervaren in het in de make up zetten van bruidjes. Nou ze ging helemaal los! Toen de make up klaar was, begon ze aan mijn haar. Er was geen spiegel, dus ik had nog geen idee hoe het resultaat eruit zou zien, Ze toupeerde dat het een aard had en begon er allerlei spelden in te steken. Toen haalde ze een soort knot zwart haar in een netje wat in mijn eigen haar vastgezet werd. Het geheel werd nog afgemaakt door een soort goudkleurige kroon waar ze nog een aantal bloemen in stak. Het werd afgemaakt met een grote goudkleurige ring en dezelfde oorbellen. Toen werd ik in de traditionele huwelijkskleiding gehesen, Eerst pakte ze een prachtige paars met gouden sarong waarin ik gewikkeld werd. Toen pakte ze een corset, maar die was ongeveer in maatje 36. Nadat ze er nog 2 uit haar koffer gevist had die ook met geen mogelijkheid dicht te krijgen waren, stuurde ze Putu naar haar moeders kledingkast en jawel, die kwam met een exemplaar waarin ik wel paste. Nou ja, met enig duw en trekwerk konden dan toch alle knoopjes en vetertjes gesloten worden. Ik probeerde een paar keer te protesteren en te zeggen dat ik wel een shirtje of zo aan zou doen, maar nee, ze glimlachte en zei Yes, yes maar ging gewoon verder. Ik moest er wel even aan wennen pfff, zo ingesnoerd en dat in die warmte. Over het corset kwam nog een nieuwe laag: met een hele rol stof van zo'n 20 cm breed in hele felle kleuren, blauw, rood en goud werd mijn bovenlijf omwikkeld als een mummie. Alles met spelden vastgezet. Als finishing touch kwam er een grote goudkleurige sjaal over mijn ene arm en over mijn borsten gewikkeld en vastgezet, toen nog een grote goudkleurige broche erop en het was klaar. Toen mocht ik naar de spiegel, wow ik herkende mezelf niet eens! ik vond het wel mooi, maar vooral mijn haar vond ik erg wennen! Ik voelde me net Beatrix, maar vooruit de dames vonden het prachtig dus AJ werd gehaald. dat was een leuk Moment, hij was helemaal ontroerd! Daarn was het de beurt van AJ, Ook hij ging in de make-up en hij kreeg ook een sarong aan. Toen werd zijn bovenlijf met een paars met goudkleurige sarong omwikkeld. Eromheen ging nog een brede band en over zijn rechterschouder kwam een grote rood met gouden band. Het geheel werd afgemaakt met een grote kris die achter tussen de paarse band gestoken werd. Dit was een hele eer want het was de antieke kris van de vader van Wayan. Toen ook Lisa en Thijs in mooe sarongs gehesen waren, kon de ceremonie beginnen. De 3 zonen en de vrouw van Wayan waren in iddles ook gekomen, ook zij waren allemAl feestelijk in sarong gekleed. De priester zal bij de huistempel al boven op een tafel zich voor te bereiden en prevelde al allerlei mantra's. Er lagen allerlei attributen klaar en wij moesten achter de priester gaan zitten. Wayan zat dicht naast ons om een en ander te vertalen. We moesten met wierook wapperen, rijstkorrels zonder te kauwen doorslikken, met heilig water onze handen wassen, bloemen en ijzeren muntjes door onze handen laten gaan en achter ons weggooien. We hebben het uiteraard allemaal gedaan, ook bidden, met de handen boven het hoofd, met en zonder bloemen tussen de vingertoppen, alles voor de blessings van Hindoe. Ook werden we verschillende keren met het geweide water besprenkeld. Ik kreeg nog een keer de slappe lach, AJ keek mij aan en toen zag ik ineens dat die vrouw niet alleen witte poeder, maar ook lippenstift opgedaan had! we hadden moeite ons gezicht in de plooi te houden haha.

Toen was het klaar en toen moesten we elk een blaadje van een van de drie klaar staande manden kapot maken en daarna iets uit de manden eten. Ook de anderen mochten wat eten uit de manden. De ceremonie was voorbij en we konden naar het achter in de tuin gelegen restaurantje van dochter Putu. Hier stond in een mooi versierd prieeltje met bankstel voor ons klaar. We namen plaats en daar kwam Lisa met een chocoladetaart in de vorm van een hart, met onze namen en 2 brandende kaarsjes met 25 erop. De bruidstaart werd aangesneden en hij was heerlijk.

Na wat foto's genomen te hebben, werd het buffet klaargezet. De muzikanten speelden ernaast op de gamelans, Eigenlijk hoort het zo dat het bruidspaar in het prieel blijft zitten, maar wij wilden natuurlijk bij de anderen gewoon gezellig aan tafel zitten en dat deden we natuurlijk ook. Het was heel gezellig. Vooral de vrouw van Wayan, Lina was een heel vrolijke gezellige vrouw die vrij goed Engels spreekt want ze werkt in een winkel in Sanur. De zonen zijn wat stiller en verlegener, dat is toch ook de cultuur, niet veel vragen en maar een beetje lachen. Ze vonden Thijs erg grappig. Na een paar uur en flink gedineerd te hebben, hebben we Lina gevraagd ons ui de knellende kleding te helpen, want uitbuiken in deze traditionele kleding gaat maar moeilijk. Daarna nog een uurtje als onszelf in ons eigen kloffie een bakkie koffie gedronken en toen bracht Wayan ons thuis en kon zijn familie op de scooter naar huis, want hier werkt iedereen gewoon op zaterdag en de 2 jongsten moeten zaterdag ook naar school.

Het waa een prachtige dag en heel bijzonder om je 25 jarige huwelijk hier, met de kinderen op deze manier te vieren!

25 jaar getrouwd en naar een schooltje in Gungung

En toen was het 10 april, de datum waarop we 25 jaar geleden getrouwd zijn en de reden waarom we nu hier in Bali zijn om dit samen met onze kinderen te vieren. We beseffen dat dit echt een heel bijzonder en geweldig iets is om dit met elkaar te kunnen doen.

De dag begon na weer een heerlijk ontbijtje met een aantal leuke felicitaties. Toen we terug op de kamer kwamen werden we verrast met het bed dat helemaal versierd was met bloemetjes, kunstig van handdoeken gemaakte figuren en met een soort van kruiden of gras gemaakte letters I love you, zo lief! en in het bad dreven allemaal roze en rode bloemmetjes, erg leuk.

Erg lang konden we er niet bij stilstaan want Wayan kwam ons ophalen om naar een schooltje iets verderop bij Sidemen, Gunung te gaan om daar de 2 laatst door ons gestuurde pakketten met zeep/tandenborstels/tandpasta te gaan brengen. Hij kent de priester die daar godsdienstles geeft en de gymleraar en hij dacht dat de pakketten hier ook welkom zouden zijn. Bij het open maken van de dozen kwamen we erachter, dat er maar 10 tandenborstels in zaten en de rest was allemaal zeep en tandpasta. We moesten voor 110 kinderen zakjes maken en natuurlijk wilden we kinderen niet een zakje geven waar wel tandpasta in zit maar geen tandenborstel. Toen hebben we eergisteren Wayan nog gebeld en gevraagd nog 100 tandenborstels te kopen, hij kwam meteen en Thijs is toen met hem naar Klungkung een stad hiervandaan wel 40 minuten rijden, gegaan, want de kleine winkeltjes hier in de buurt hebben geen 100 tandenborstels op voorraad! Toen we de 110 zakjes gevuld hadden, met ook nog wat schriftjes of stiften en pennen erbij, konden we gaan. We werden door de schoolleiding ontvangen in een erg rommelig kantoortje wat een soort lerarenkamertje was want er hingen allerlei schema's maar er zat ook een dame tussen enorme stapels de administratie te doen. Toen moesten we naar buiten en daar stonden alle 110 kinderen in keurige rijen opgesteld en zongen voor ons een welkomstlied. Het was een prachtig gezicht, al die blije koppies. Toen moesten ze 1 voor 1 langs ons lopen, netjes een handje geven en hun naam zeggen en kregen ze van ons een zakje met spulletjes. Hoe blij kan een kind zijn met een tandenborstel en een paar stiften? In het Westen niet voor te stellen, waar de kinderen met bergen speelgoed niet meer weten hoe en waar ze mee kunnen spelen. Toen namen we een kijkje in de klaslokalen. Dat was echt schokkend! Saaie lokalen met kale oude tafels en de kinderen zitten hier gewoon op bankjes zonder rugleuning. Ik vroeg waar ze hun schoolboeken en leermiddelen hadden, want die waren nergens te zien. Nou toen trok de leraar de enige kast open en we wisten niet wat we zagen, een chaotische berg met oude boeken en schriften, alles oud en vergeeld, niet te geloven. Onbegrijpelijk hoe ze de kinderen hier iets kunnen leren. Maar ook die kale lokalen vond ik zo confronterend. In 1 klas hing 1 mooie tekening. Ik zei de leraar dat bij ons de kLaslokalen altijd versierd worden door veel tekeningen of andere werkjes van de kinderen op te hangen. Het lijkt mij dat je zo met weinig kosten de boel toch een beetje kan opvrolijken? Ik kreeg hier niet echt een antwoord op, misschien willen ze niet dat het 'te gezellig' wordt in de klas want je bent daar om te leren en er moeten niet teveel afleidende prikkels zijn. In elke klas werden we opnieuw heel hard toegezongen en ze lieten trots hun schriftje zien waarin ze aan het werk waren. Omdat ze alleen kleurpotloden hadden, vonden ze de viltstiften geweldig, ze klapten toen Lisa iets inkleurde. Nadat we met de hele staf op de foto zijn gegaan, zij. we nog even met de priester naar zijn huis gegaan. Zijn schoonzus maakt met een weefgetouw mooie kleden en sarongs. Toen liet Wayan de priester nog wat stenen zien die hij van en vriend had en hij wilde weten wat voor krachten de stenen hadden. Dit was ook weer iets wat je mee gemaakt moet hebben! De priester raakte in een soort trance en knoopte het zakje met de steen aan een soort stenen kruik met een tuit eraan. Toen deed hij er heilig water in en wat wierook erbij en langs en toen klemden ze de kruik tussen 1 vinger van de priester en 1 van Wayan en door de kracht van de steen, begon de kruik 1 kant op te draaien! Ik kan me zo voorstellen, dat er nu mensen zullen afhaken met lezen, maar we hebben het gezien en gefilmd! Nadat er een goede steen voor Lisa bepaald was (met beschermende krachten) en 1 voor Thijs afgekeurd ( 1 die veel vrouwen aan zou trekken, echt waar! ) zijn we terug naar ons hotel gegaan.

Het was ook weer een bizarre ervaring met de echte Balinezen. Hier moesten we even van bijkomen.

Het verhaal over onze speciale huwelijksceremonie zet ik er even apart op want de WiFi verbinding is erg slecht en haperend.....

Relaxen in de rijstvelden van Sideme

Vandaag van een lekker zonnig relax dagje genoten, daar waren we na de regen in het Noorden en de drukke reisdag van gisteren wel aan toe. We zitten hier op een werkelijk schitterende plek, Sawah Indah in Sidemen. Mooie echt koloniaal ingerichte huisjes. met een ruime veranda met lekkere stoelen en met een open buiten badkamer. Het complex lig heel erg mooi, midden tussen de rijstvelden en alles is zo onvoorstelbaar groen, het lijkt wel of je op de set van de Conimex reclame loopt. Het is bijna onwerkelijk, zo vredig. De mensen zie je gewoon aan het werk in de rijstvelden. de huisjes liggen in een heel mooi aangelegde tuin met overal palmen en bloemen waar veel insecten en vlinders op af komen. Alle beesten zijn hier wel veel groter dan bij ons, je ziet hier prachtige grote vlinders die wel dubbel zo groot zijn dan bij ons, Ook de libellen die je hier ziet zijn wel 5 cm groot. Kortom een paradijsje!

Doordat je zo dicht op de rijstvelden zit, is het 'savonds een oorverdovend gekwaak van alle kikkers en krekels met af en toe de roep van een gekko ertussendoor. Heerlijk dus en erg ontspannend.

Van Permuteran naar Sidemen.

Vandaag weer een prachtige dag gehad. Toen we opstonden was het weer droog en de zon scheen weer! Ondanks de oorpijn van Thijs, die hem een paar uur uit zijn slaap heeft gehouden, waren we meteen allemaal in een goed humeur, want dat is overal in de wereld hetzelfde, alles ziet er meteen anders uit als de zon schijnt! Wayan stond weer keurig op tijd voor ons klaar en we vertrokken richting onze eerste stop bij een Apotheek om voor Thijs oordruppels te halen, want die heeft waarschijnlijk door het vele zwemmen, een oorontsteking opgelopen. We hebben veel medicamenten bij ons, maar laten we nou net oordruppels vergeten zijn. Na een behoorlijke bochtige weg kwamen we aan bij Munduk om naar de waterval te gaan kijken. Vanaf de parkeerplaats was het wel een behoorlijke klim naar beneden langs een soms smal en modderig pad door een regenwoud. De vele krekels gaven een oorverdovend concert en zelfs hier reden scooters, dus soms moest je helemaal aan de kant gaan staan om ze erdoor te laten. Toen we helemaal beneden waren hoorden we Lisa al juichen, want tijdens haar vakantie op Madeira heeft ze met Steven 3 uur moeten lopen om een waterval ter grootte van een pisstraaltje te kunnen zien. Maar hier kregen we waar voor ons geld! Vanaf ca. 30 meter hoogte kletterde een flinke waterval met enorme kracht naar beneden, het was een prachtig gezicht. Nadat we flink wat foto's gemaakt hadden, waarbij we door de waterdamp kletsnat geworden waren, werd onze conditie op de proef gesteld met de klim omhoog. Het was best pittig zo'n 500 m heen en weer terug, bij deze temperatuur, maar zeker de moeite waard!

Hierna voerde een kronkelige begweg, waarlangs af en toe apen in het wild(!) te zien waren, naar een mooi hoog punt vanwaar je een heel mooi uitzicht hebt op de 2 onderliggende bergmeren, het Buyan en het Tamblinganmeer. Deze meren liggen rondom dichtbeboste bergwanden, waar volgens Wayan veel wilde dieren leven. Toen we weer verder gingen, maakten we even een stop om wat foto's te maken omdat we weer een ander prachtig uitzicht hadden. En dat was wel heel toevallig, want precies op dat moment was er zich bezig een waterhoos boven het Buyanmeer te ontwikkelen! Wij hup meteen allemaal uit de auto, om dit eens goed te bekijken. In de lucht zaten behoorlijke donkere wolken, en uit een wolk leek een hele lading regen te gaan vallen, want je zag een hele donkere streep naar beneden gaan. Eerst zag je in het meer op een plek het water enorm in cirkels borrelen en de donkere streep groeide steeds verder aan en de cirkel borrelend water werd steeds groter, totdat de streep het water raakte. Het was echt bizar om te zien, het leek wel of we in een aflevering van National Geographic zaten! Ook Wayan had het nog nooit gezien en ook de locals stapen van de scooter om te kijken. Na dit verbluffende spektakel weer de auto in richting het Bratanmeer. De tocht voerde door de bergen en vanwege het koelere klimaat zagen we dat hier van alles verbouwd werd. We zagen zelfs hele hortensia-velden, heel mooi! Bij het Bratanmeer aangekomen was het wel behoorlijk druk, het is dan ook een echte toeristische trekpleister, die eigenlijk iedereen die op Bali komt, gezien wil hebben. in een hele mooi aangelegde botanische tuin ligt een erg oude tempel die gedeeltelijk op een eilandje in het meer ligt. Het hoogtepunt is wel de meru die met 11 trappen hoog boven het meer te zien is. Met de bergen en mooie wolken op de achtergrond zorgt dit voor mooie plaatjes. Lisa had onze foto's van vorig jaar van deze plek gezien en wilde hier perse ook heen. Maar helaas, net als vorig jaar, begon het ook nu weer te regenen. Misschien vanwege de waterhoos, het plensde van de regen en wederom wierp Thijs zich als held op om samen met Wayan bij de ingang paraplu's voor ons te halen. Vanonder de paraplu nog snel een paar foto's gemaakt van de Boediistische tempel. Voor de Balinezen geldt Boeddha namelijk als incarnatie van hun god Vishnu, dus ook die krijgt hier een plek. Hierna door de stromende regen snel terug naar de auto en op naar onze laatste bestemming Sidemen, waar we rond vijven aankwamen. Sawah Indah, ons hotel is een echt paradijsje, midden tussen de rijstvelden.

Regen, regen, regen !

We wilden vandaag een boottripje maken naar Menjangan Island waar je heel mooi kan snorkelen. Gisteren middag en avond regende het nogal dus onder voorbehoud hebben we de trip geboekt. Maar toen we vanmorgen wakker werden, was het alweer of nog steeds, zwaar bewolkt en boven de bergen groeide een enorme donkerblauwe lucht. Jammer maar helaas, hebben we toen de trip gecanceld. En achteraf maar goed ook! AJ en ik hebben hier bij het rif voor het hotel nog wel een uurtje gesnorkeld en nog wel wat mooi koraal en visjes gezien. Maar we lagen nog geen kwartier bij het zwembad en het begon te spetteren. Even later volgden enorme stortbuien. Toen hebben we zitten kaarten totdat het weer bijna droog was. Aan de overkant van ons hotel, aan de hoofdweg zit een leuk tentje waar je 'echte' koffie kunt drinken met lekkere taartjes. Dit vonden we wel een goed moment om daar even lekker te gaan zitten. Nou het was lekker, koffie Americano, muffins, ananastaart met kokos, chocoladetaart, we hebben het allemaal gehad. Toen begon het weer te storten van de regen, we konden echt niet weg. Nou ja, het was toch bijna lunchtijd, dus dan ook maar een stuk quiche besteld en baguettes tonijn en kip. Even een keer wat anders dan loempiaatjes en rijstgerechten. De stortbuien waren inmiddels overgegaan in hoosbuien, als dat de overtreffende trap van stortbuien is. Het was echt niet normaal wat een water er viel. Toen de buien weer iets normaler werden ging Thijs, de held van onze familie, met een geleende paraplu van het cafe terug naar ons hotel om bij de receptie paraplu's voor ons te halen. Het duurde even want hij moest heel voorzichtig door het water waden, wat zo'n beetje tot aan de knie stond. Er was echt sprake van een overstroming! Vanuit alle zijstraten stroomde het water met enorme kracht de hoofdweg op, richting zee. Op deze hoofdweg was het inmiddels vrij chaotisch geworden, een vrouw met een scooter was al gevallen, andere scooters liepen vast en moesten weer op weg geholpen worden. Bij het supermarktje aan de hoofdweg hadden ze een soort van wal van bierkratten gemaakt om zo het water uit de winkel te houden. We liepen voorzichtig, voetje voor voetje het onverharde pad naast ons hotel uit, richting de ingang. Dit was nog niet zo makkelijk, we liepen op teenslippers en je voelde overal stenen en takjes tegen je benen en voeten slaan. De locals moesten wel om ons lachen en de kinderen vonden het geweldig en hadden enorme waterpret die crossten met fietsjes door het water en lieten zich vallen zodat ze meegesleurd werden. Zo, dat hebben we ook weer meegemaakt! Maar de mensen hier vinden het ook niet normAl dat het nu in april nog zo lang regent, dat hoort eigenlijk alleen in januarI/februari te gebeuren en nu aan het einde van de regentijd zou er hooguit af en toe einde van de middag of 's nachts een buitje moeten vallen, maar ja, waarschijnlijk toch ook last van de klimaatverandering.....

Gelukig zit er Een goede Spa bij ons hotel en hebben we maar voor allemaal lekker wat behandelingen ingepland. Een heerlijke 'facial' met uitgebreid scrubben, masseren en een maskertje van Aloe Vera. De schoonheidsspecialiste pakte een groot mes, Lisa en ik keken elkaar al aan, wat gaat ze daarmee doen? Maar het was dus om in de tuin wat verse aloë vera bladen te gaan snijden voor het masker..... En zo liggend met het maskertje op en de dames die heerlijk nog even de armen en schouders mee masseerden, was het tikken van de regen ineens minder erg En waren we na een uurtje weer helemaal Zen.

Maar toch vinden we het prima morgen uit dit regenachtige noorden te vertrekken, dan gaan we meer naar het midden, naar Sidemen, onze laatste bestemming.

Snorkelen, schildpaddenproject en tropische stortbuien

Lisa en Thijs sliepen vandaag uit en wij lagen al om 9 uur in de zee om te snorkelen en het was prachtig, het was goed zonnig en helder. We hebben veel mooie vissen gezien, waaronder 2 mooie Nemo-visjes en we zagen ze in vrij ondiep water. We hebben ze wel eerder gezien, maar dan moest je er wel 10 meter voor naar beneden gaan. Ook het koraal is hier echt de moeite waard, het is echt al heel goed aangegroeid ten opzichte van vorig jaar. Mooi om te zien dat dat bewustzijn hier groeiende is. Onder hetzelfde project als deze Reef-gardeners, wat door Australiërs is opgezet en wordt gesteund valt het Reef Seen project. Hier worden eieren van Zeeschilpadden uitgebroed. Als de vissers vroeger schildpadden in hun netten hadden, verkochten ze die aan restaurants, nu brengen ze deze naar dit project, waar ze er een kleine vergoeding voor krijgen. Ook doen ze dit met de eieren. Bij het project hebben we naar de bassins gekeken waar honderden klein schildpadjes in zaten, heel lief om te zien. Vooral toen ze gevoerd werden, dan krioelen ze naar het wateroppervlak om de mini visjes te pakken te krijgen. Ook is er 1 megagrote schildpad, de mascotte van het project, die hadden vissers gevangen en hadden ze naast hun huis in een watertank zitten. Deze schildpad werd teruggezet, maar kwam telkens terug. Nu leeft hij in een wat groter bassin bij dit project want hij kan niet meer terug de zee in.

Het was vanmorgen drukkend warm en vanmiddag rond half 3 begon het ineens te rommelen en al gauw vielen er flinke donderklappen en ook weerlichtte het. Daarna begon het te storten van de regen en niet een buitje maar zeker wel een uur lang. Het stond helemaal blank hier in de tuin van het hotel en de toegangsweg hier naast de hoteltuin was 1 kolkende watermassa geworden, niet normaal. Toen zijn we maar een potje gaan kaarten en ook hebben we in de Spa massages geregeld. Een Balinese massage, zo lekker! Het is een combinatie van drukpunt en ontspanningsmassage. Af en toe best gevoelig, maar o zo heerlijk. En ook dat is weer zo goedkoop als je dat met onze prijzen vergelijkt! je betaalt meestal maar zo'n 7 euro voor 1 uur massage! Zo zijn we de regenachtige middag toch nog aardig door gekomen, maar we hopen wel dat het morgen beter is!

Van Lovina naar Pemuteran.

Vanmorgen weer vertrokken uit Lovina. We vonden het erg leuk daar naar de dolfijnen te gaan kijken, maar verder vonden wij daar niet het echte Balinese sfeertje. het huis viel ons ook nogal tegen, van buiten was het prachtig, helemaal in Balinese stijl, maar van binnen miste het sfeer en het was ook niet erg schoon, met als dieptepunt een ontmoeting met een flinke kakkerlak net toen ik op het toilet was, bah bah! Vorig jaar nooit 1 kakkerlak gezien en dit jaar ook weer niet, tot gisterenavond... En dat nog wel in een huis waarvan de eigenaar een Nederlander is, die ernaast woont. Het prive zwembad maakte veel goed, maar wat we gewoon misten, is dat er voor je gezorgd wordt, dat is nou juist het fijne Bali-vakantie-gevoel! Als je zin in koffie of een sapje hebt, gewoon naar een barretje lopen en het voor een paar roepie bestellen waarna het met een lieve glimlach en een welgemeend 'enjoy your drink' geserveerd wordt. Ook hadden we in Lovina steeds einde van de middag bewolking en daarna flinke plensbuien, dan merk je dat het regenseizoen nog niet ten einde is en dat Lovina niet zo ver van bergen afligt, wat het ontstaan van flinke buien bevordert.

In de auto met Wayan kwamen we onderweg een optocht tegen met mensen die op weg waren naar een crematie ceremonie. Op Bali wordt op een bijzondere manier afscheid genomen van het leven. in een optocht door de straten wordt de kist door dragers naar een crematorium gebracht. De hele wijk en familie loopt mee, ook is een een heel gamelan orkest. Iedereen is mooi kleurig aangekleed. Onderweg worden er liederen gezongen en een priester zingt en praat door een microfoon. Dit alles om de overledene voor te bereiden op het hiernamaals. De baar waar de overledene in gelegen heeft wordt langs de weg verbrand. De crematie van het lichaam gebeurt in een crematorium. De as strooien ze meteen erna uit in zee. Wat opviel was dat iedereen heel vrollijk was en niet verdrietig. Dat komt omdat ze in reïncarnatie geloven, vertelde Wayan. Het duurt minimaal 3 jaar en soms wel langer voor een overledene terugkeert. Zo is zijn grootmoeder teruggekeerd als zijn jongste zoon Gary. Dat wordt door de doekoe (soort van waarzegger) als de bay een paar maanden is, verteld. En Gary lijkt veel op oma en wil net als zij altijd zoete aardappelen bij zijn rijst eten. Mooi verhaal toch?

Na zo'n 1,5 uur kwamen we bij ons verblijf in Pemuteran aan: Tirta Sari Bungalows. De receptioniste herkende ons nog van vorig jaar. Hier werden we gastvrij en op zijn Balinees ontvangen met een lekker vers gemaakt fruitsapje. Het personeel loopt hier in sarong en is erg vriendelijk, kijk zo zien we het graag!

Vanmiddag hebben we nog even gesnorkeld bij het rif hier bij het hotel. We hebben wel wat mooie vissen gezien.het koraal is hier ook mooi. Er is hier een hele koraal tuin ook kunstmatig aangelegd. Door het vele dynamiet vissen en enkele orkanen was er veel koraal vernield en verloren gegaan. Toen zijn ze hier een aantal jaren geleden een project opgestart om koraal snel te laten groeien door metalen constructies in zee te plaatsen en hierop koraal aan te brengen. Er lopen langs die kooien elektra kabels en door hier zwakstroom op te zetten, moet het koraal sneller groeien. Morgen zullen we wel eens uitgebreid gaan bekijken of dat gelukt is.