Dolfijnen spotten in Lovina.

We wilden vooral naar Lovina omdat er hier voor de kust veel dolfijnen zijn die je met een bootje kunt gaan bekijken. Wayan kende wel een zekere Nyoman, een wat ouder mannetje van hier, die erom bekend staat dat als er dolfijnen zijn, hij ze weet te vinden. Gisteren heeft hij hem voor ons gebeld en hij kwam meteen opdraven om zich aan te bieden. Hij vertelde dat hij al sinds een week geen dolfijnklanten meer gehad heeft, vanwege het voorseizoen en dan is het vechten om een klant, want de concurrentie is moordend. Dat merkten we in Amed ook al en hier ook weer, vanwege het laagseizoen belagen de verkopers je bijna als je langs hun winkeltje loopt. Maar goed met Nyoman spraken we af dat hij ons om 06.00 uur op zou halen voor de Dolfijnentour.

We wilden daarom vroeg gaan slapen, want bijna niet lukte, vanwege de harde klappen onweer en bliksemflitsen. Nu weten we pas echt wat een tropische regenbui is, het water stortte naar beneden zoals het uit zo'n keiharde stortdouche komt en in korte tijd stond heel de tuin blank, ongelofelijk!

Maar goed de wekker op 05.15 uur gezet en om 06.00 uur waren we nog in de schemer, op het strand bij het 'libelle"-vormige bootje van Nyoman. Hier was van het laagseizoen weinig te merken, want er waren wel zo'n 50 bootjes die ook dolfijnen wilden spotten. De zonsopkomst was schitterend om te zien, de lucht kleurde prachtig van roze naar oranje en dan met op de achtergrond al die bootjes. Na een stukje varen konden we al de eerste dolfijnen zien, het waren zwarte dolfijnen. Deze zijn vrij groot en springen eigenlijk niet, dat doen meer de kleinere, volgens Nyoman. Een paar keer zagen we deze zwarte grote dolfijnen een klein stukje boven het wateroppervlak opduiken en weer onder water gaan. Het was allemaal nog niet zo spectaculair en we waren eigenlijk wel een beetje teleurgesteld. Want waren we hier nou speciaal voor naar Lovina en zo vroeg ons bed uitgekomen? Telkens voeren de bootjes weer een stukje verder, toen zagen we toch wel een vrij grote school kleine witte dolfijnen. Maar zodra de bootjes dolfijnen zien, vliegen ze er allemaal op af en we kregen eigenlijk al medelijden met die opgejaagde dolfijnen. De schippers van de bootjes voeren eigenlijk in een soort lus, het leek wel of ze zo de dolfijnen 'opsloten' . Dit werkte goed, want jawel, daar was een grote school dolfijnen .We zagen er 1 in de verte echt heel hoog springen, misschien wel 2 of 2,5 meter, het leek het Dolfinarium wel. Ze zwommen met een hele groep bij elkaar en dan zwommen ze vrijwel synchroon aan elkaar naar boven en dan doken ze weer naar beneden. Na een poosje gingen de bootjes wat meer uit elkaar varen en Nyoman ging op zijn eigen gevoel af en dat liet hem niet in de steek want we hadden flink wat keren een hele groep dolfijnen om ons bootje zwemmen. Het was echt heel erg leuk ze van zo dichtbij te zien zwemmen en buitelen en een paar keer sprongen ze ook in de lucht, geweldig! Na een poosje zag je dat de dolfijnen steeds verder uit de kust zwommen en steeds dieper de zee in gingen. Dus werd het tijd om weer terug te varen.

Het was inmiddels half 9 en we waren wel toe aan ons ontbijtje!

Daarna hebben we heerlijk in ons eigen privé zwembadje gelegen. Onze villa vinden we van binnen niet zo geweldig, maar het zwembad, maakt veel goed. Gelegen in een prachtige tuin met kleurige bloeiende planten en waar de kokosnoten en de bananen in de bomen hangen.

Als lunch hebben we onszelf op sushi getrakteerd want er zit hier een klein Japans restaurantje. Hoewel alles niet zo professioneel gepresenteerd werd, smaakte het goed.

Tegen vieren betrok de lucht weer en rond half 5 stortte het weer van de regen. Gelukkig heeft Villa Balinda wel een eigen 'Spa' dus toen maar een massage (AJ) en Lisa en ik een creambad genomen, wat een hoofdhuidmassage met haarmasker inhoudt.

Vanavond nog lekker Thais gegeten (bij Jasmine's kitchen), was heerlijk en nu lekker slapen want morgen gaan we weer verder naar het noord westen, naar onze volgende bestemming Permuteran.

Volle maan ceremonie in Amed en naar Lovina

Vanmorgen een bijzondere belevenis gehad: de volle maan ceremonie bij het tempeltje naast ons hotel. We waren al ingelicht door een van de dames van het barpersoneel dat het hoogtepunt van de ceremonie die al een paar dagen gaande is, vandaag zou plaatsvinden vanaf 07.00 uur. Het was nl. haar familie die hier de ceremonie mee organiseerden. Daar wilden we wel bij zijn! Dus vroeg uit bed en foto en video camera in de aanslag. de scooters reden af en aan het werd een drukte van belang. Er waren totaal wel zo'n 100 mensen. De mannen gekleed in witte overhemden en een sarong en op hun hoofd een soort van tulband. De vrouwen waren gekleed in een witte kanten blouse (kabaya) met een kleurrijke sarong en om hun taille een strik mooi geknoopt. De kinderen waren ook zo gekleed. Het was een prachtig gezicht om ze met allerlei attributen de trappen van onze hoteltuin die naar het strand loopt, te zien gaan. Op het strand werd een soort van stellage van bamboe opgebouwd, versierd met vlaggen en palmenbladeren. Toen kwamen ze allemaal naar beneden en kon de ceremonie beginnen. Er werd een grote bandrecorder neergezet waar allerlei liederen en gezang uit te horen was. De priester, ook in het wit maar als enige met een zwart colbertje leidde de ceremonie. Toen alles nog klaar gezet werd, werden wij door nog wat mensen voor pennen bedankt en er ook nog om gevraagd, want sommigen hadden nog niks gehad en wilden ook graag een pen. Dus ging Lisa nog even tussendoor naar de kamer en verstoorde hiermee wel een beetje de ceremonie want ze hadden ineens alleen maar aandacht voor de pennen haha. Trots liepen vooral de kinderen met hun pennen te klikken en ze schoven hem netjes in hun borstzakje. Inmiddels zaten de meesten op het strand en kon de ceremonie beginnen. Ze deden na elk gebed een bloemetje op een andere plek. Een bloem achter het oor of in het haar. Dit is om zo goed mogelijk naar de goden te luisteren En bloemen in het haar om zo positief mogelijk te denken. De hindoes streven naar positiviteit in hun leven. Ze proberen alleen maar positief te denken en aardig te zijn voor iedereen om hun heen En de mooie dingen van het leven in te zien en niet boos naar elkaar te zijn, want daar komt oorlog van. En bij volle maan gaan de hindoes hun aura dus reinigen (Melasti) om de negativiteit eruit te halen. Als dit eruit is ben je gelukkiger met jezelf en met elkaar. Nou is dat niet mooi zo precies op onze Goede Vrijdag? Er kwam een bootje aan, waar de priester met enkele mannen op ging zitten, ze namen een paar manden met offerandes mee. Ze voeren een eindje de zee op en kieperden toen de offerandes over boord en kwamen weer terug. Er volgden nog een aantal rituelen zoals het samen bidden en de priester besprenkelde de mensen met heilig water en ze kregen wat rijst die ze gedeeltelijk opaten en een aantal korrels op hun voorhoofden en of hun keel plakten. Ook werd er een eend op zee gebracht en die zwom weer terug naar het strand, waarna deze gevangen werd en in een mand gestopt werd. De betekenis hiervan zijn we vergeten na te vragen, maar zal ook wel een of andere symbolische betenis hebben. Na deze plechtigheid liepen ze allemaal weer terug naar hun tempel om daar weer verder te gaan bidden.

Het was heel bijzonder en prachtig om mee te maken. We werden ook uitgenodigd om mee naar de tempel te komen, maar hier hebben we vriendelijk voor bedankt, we waren inmiddels wel toe aan ons ontbijtje.... Nadat we van het lieve personeel afscheid genomen hadden, gingen we weer de auto in bij Wayan die ons naar Lovina in het noorden zou brengen. De tocht duurde veel langer dan normaal want het was erg druk met veel mensen die, meestal per scooter, onderweg waren van of naar hun tempelceremonie.

Het was even wennen in de villa (villa BalinDa) die we hier gehuurd hebben. Het is dus een heel groot huis met 3 slaapkamers en een mega woonkamer en keuken. Het is wel mooi en in echt Balinese stijl en we hebben een mooi eigen zwembad. Maar er lagen in de koelkast 6 biertjes en 4 flesjes sprite en daarna moet je dus zelf zorgen dat er wat in die koelkast komt. Dat zijn we niet gewend, haha verwende nesten he, dus na het eten maar langs een Warung voor wat flesjes drinken.

Morgen weer vroeg op want dan hopen we dolfijnen te kunnen gaan spotten. Dat is de reden van ons verblijf hier in Lovina want daar staat het hier om bekend.

Afscheid Steven en paniek in de tent

Vanmorgen gingen Aart-Jan, Thijs en ik snorkelen en al vrij snel spotte Thijs weer een grote schildpad, wel 1 van 1 meter groot! Het was geweldig, op korte afstand boven hem, konden we hem wel 5 minuten lang volgen hoe hij over de bodem scharrelde. Om de zoveel tijd zwemt hij naar het wateroppervlak naar boven om adem te halen om daarna weer heel snel naar beneden te zwemmen. Dan zie je pas dat zo'n log beest toch nog erg hard zwemt. Echt heel bijzonder, we hebben wel eens eerder een grote schildpad gezien, maar meestal maar heel kort, dit was dus top! Verder slechts enkel vissen gezien, maar wel een paar mooie, zie de foto's.

Vanmiddag was helaas voor Steven alweer de tijd aangebroken om naar huis terug te gaan. Belangrijke zakelijke verplichtingen maakten dat hij al eerder dan wij terug moest naar huis. Hij vond het best jammer want hij had het goed naar zijn zin en begon steeds meer aan dit exotische avontuur te wennen en kwam steeds beter in het vakantie ritme. Maar ja, hij heeft in ieder geval toch een groot gedeelte meegemaakt.

Verder hebben we vandaag nog voor paniek in het restaurantje van Kembali gezorgd. Wij drinken hier graag Orange-water dat is een erg lekker drankje, zoals de naam al zegt, soort van waterig sinaasappelsap. Het zit in 500 ml flesjes en met dit klimaat moet en wil je veel drinken en dit drinkt erg lekker weg. Maar met 5 personen die dit de hele dag door drinken, gaat het met de voorraad ineens erg hard en moesten ze ons vanmorgen nee verkopen. Toen maakte Aart-Jan een geintje en zei quasi serieus "no orange-water anymore? How is that possible, then you must order it" en hij trok daar uiteraard zijn uitgestreken poker-face bij. Toen vroeg hij om een gewone = vers geperste) orange-juice maar dat kon ook niet want het ijs wat daar altijd (geschaafd) bijgaat, was ook op want de vriezer was stuk. Toen schudde hij vol ongeloof zijn hoofd, maar meende hier natuurlijk niks van. Er was nog genoeg van alles te drinken. Maar dit zorgde voor paniek in de tent want ze dachten dat hij het allemaal serieus meende. De (Nederlandse) eigenaar woont naast het complex en die hebben ze in paniek opgebeld dat hij met spoed moest zorgen voor nieuw Orange-water want de Nederlandse gasten waren heel boos op hun. Dus daar kwam Matthijs de eigenaar aan om eens te kijken wie die boze Hollander nou was. En kwam vertellen dat hij snel nieuwe voorraad zou regelen. Hij kon er wel om lachen en had al zo'n vermoeden dat het niet zo'n vaart zou lopen, maar het personeel vond het vreselijk ons teleur te moeten stellen. Hilarisch dus!

Het eten en drinken is trouwens overal zo lekker! Het is hier een heel stuk goedkoper dan in Ubud, waar het ook weer goedkoper dan in Seminyak was. Voor 4 a 5 euro per persoon hebben we vanavond in een goede Warung (Bliss-cafe) gegeten eerst loempiaatjes en daarna bord vol bami of nasi goreng en AJ gamba's en ik ayam curry. Erg lekker er alles zo vers gesneden en in de open keuken gemaakt. Betekent wel dat je wat langer moet wachten maar alles is lekker vers en uitermate op smaak! En een colaatje kost hier 12000 roepie oftewel zo'n 84 cent. Een vers geperste jus en een echt groot sorbetglas vol, echte vitamine bommen dus, kost maar 20.000 oftewel €1,40. En het door ons zo geliefde vitamine water kost 70 cent. Een portie van 3 heerlijke loempia's kost maar € 2,10 en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Morgen gaan we weer vroeg op want als we het goed begrepen hebben, is, is er een ceremonie hier meteen bij ons hotel. Het bestaande tempeltje meteen naast het hotel is wat uitgebreid. En vanwege volle maan is er al een paar dagen van alles gaande, we horen vaak gezang en met een belletje rinkelen. En morgen schijnen ze op het strand ook nog wat te gaan doen. We zijn benieuwd, wordt vervolgd.

Fietstocht rondom Amed vanaf de amount Agung.

Na een stormachtige nacht waar we even het Nederland gevoel hadden ( bakken met regen uit de hemel) moesten we vroeg op. De fietstocht vanaf de mount Agung stond op het programma. Dus half 7 uit bed, zeven uur aan het ontbijt en om half acht in de auto de berg op.

Daar gingen we dan vol goede moed om de Challange etappe van de mount Agung te trotseren.

We werden met een busje opgehaald om precies na een drie kwartier rijden 1000 km boven zeeniveau te komen en daar een tocht van 23 km naar omlaag af te leggen. Er was een mede toerist die ook de tocht ging maken zijn naam was Eddie en kwam uit Australië. Eddie het type Crocodile Dundee met een haaientand aan zijn ketting en een stoere tattoo op zijn schouder. Hierbij was de toon gezet: This is another Cook! Dit beloofd een ander fietstochtje te worden als het schapendijkje in Leerdam uit te fietsen.

We kregen onze mountain bike's en de remmen moesten getest worden. Steven "de professor" in het wielrenwereldje vanwege zijn tactische inzicht nam de leiding achter de gids. Het waren helse weggetjes dwars door de jungle. Als je af toe over je schouder naar beneden keek zag je een diepe afgrond dus maar niet teveel naar beheden kijken. De smalle paadjes lagen vol stenen en grote keien en was uitkijken geblazen. Toen we weer op een geasfalteerd weg terecht kwamen had Maja "Le Terrible" vanwege haar explosieve rijstijl, een miscommunicatie met de reisleider. Ze moest stoppen maar zat in een te hoge versnelling om te kunnen stoppen midden in een beklimming. Met een spectaculaire val kuste ze het asfalt, AJ had een dejavu van de val van Johnny Hoogerland in 2013 die in het prikkeldraad terecht kwam. Maja is uit hetzelfde hout gesneden en zonder blikken of blozen ging ze door.

Door de intensieve tocht en moeilijke wegen hebben we minder goed kunnen genieten van het uitzicht en de dingen om ons heen. Hiervoor moesten speciale stops worden ingelast. Wat mooi om te zien is dat alle mensen langs de weg ons vriendelijk begroeten. We waren een bezienswaardigheid wat ook niet raar is heel de Familie 't Lam op een mountain Bike dit maak je niet vaak mee. Toen we een stop hadden in de rijstvelden om een foto te maken zagen we een familie aan het werk. We gingen bij ze kijken en een praatje maken toen Steven en AJ deze familie een daggeld hadden gegeven waren ze heel erg dankbaar En zongen ons toe en zwaaiden ons uit!

Lisa en Maja konden het peloton niet bijbenen de heuvels en de warmte werd ze te veel. AJ "de Buffel" vanwege zijn kracht moest ook een stap terug doen. Terugkomend van een blessure vond hij het genoeg geweest, respect voor deze strijders die toch 16 km hebben gefietst. De tocht ging door; Eddie, de Proffesor en ik waren over. De tocht begon mentaal zwaar te worden maar de wegen makkelijker. Hierdoor werd Steven wat nonchalant tijdens een beklimming en maakte een schakelfout waardoor zijn bijnaam eer aangedaan werd doordat hij op magistrale wijze zijn fout wist te corrigeren.

Aangekomen op Pantai Putih, een prachtig wit strand met een grote klif, deed dit de barre tocht snel vergeten. We hebben daar lekker gegeten en een verkoelende duik genomen. We hebben de helse tocht allemaal overleefd en als geweldig ervaren.

De reisleider Noman heeft prima werk afgeleverd door ons goed te informeren over de natuur, de gewoonten en kennis laten maken met de plaatselijke bevolking. Hij tolkte voor ons en gaf aan het eind van de rit nog een leuke korting op de prijs.

Ik zeg TOP East Bali Bike.

Uit de pen van Thijs.

Amed dagje relaxen

Vandaag was een lekker relax dagje. Kembali beach is zo'n leuke plek om te verblijven. Het zijn maar 8 huisjes, zodat er dus maar maximaal 16 mensen op het hele parkje verblijven. Van die gasten zijn er dan vaak ook nog mensen weg dus heb je zoals vandaag bijna de hele dag het zwembadje voor jezelf. De huisjes zijn erg leuk ingericht, met een lekker groot hemelbed met een grote klamboe erover heen gespannen. de badkamer is half open dus je het gevoel dat je buiten staat te douchen. Verder is er een leuke veranda met een lekker rieten ligstoel en een zitje. Er is een gezellige gemeenschappelijke zitruimte waar je ook ontbijt maar waar je ook even gezellig een bakkie koffie kan drinken. Hier zitten we ook te kaarten en zo. De ligging is meteen aan het strand, maar ook grenzen de huisjes aan een weg. Dat is het enige jammere want je wordt al vroeg wakker van de brommertjes en blaffende honden. Maar ja, went ook wel weer.

Vandaag hebben we voor het eerst gesnorkeld en Thijs had geluk, die zag al heel snel de eerste schildpad, van zo'n 70 cm groot. Heel veel mooie vissen hebben we nog niet gezien, maar dat komt nog wel.

We hadden uit Nederland ook nog een paar tassen met pennen (met dank aan Pierre), schoolspullen en proefmonsters crème (met dank aan Ton en Geertje) meegenomen om juist hier waar het ook erg arm is, uit te delen. Hier lopen vaak kinderen langs het strand en dus langs ons zwembad en proberen ze je armbandjes of houten bootjes te verkopen. We hebben dit keer niks gekocht maar ze iets meegegeven. dat was verrassend en nieuw voor ze. Lisa maakte op haar ligbedden pakketjes met iets nuttigs en iets leuks erin. Ze had het er maar druk mee. Het nieuws dat er hier wat te halen viel, ging blijkbaar als een lopen vuurtje, want al snel kwamen er heel veel kinderen langs en vragen. Maar ook het personeel was heel blij met een paar pennen voor thuis en een zeepje of een paar zakjes crème.

Nu lekker vroeg slapen want morgen staat er weer een fietstocht op het programma.

Van Ubud naar Amed : Bangli, Besakih tempel en Tirta ganga

Vanmorgen de boel weer ingepakt want het was weer tijd om te verkassen richting Amed, onze 3e bestemming. De eerste stop was in Bangli, een van de mooiste tempelcomplexen van Bali Uit de 11e eeuw. Heel fraai is hier de hoofd toegangspoort met veel bladgoud en aan weerszijden stenen beelden. Naast de tempel staat een inmens hoge Banyan boom die als trommel toren dient. Bij een ceremonie zit er dus hoog in deze boom iemand op de trommels te slaan. In de bakstenen muur rondom de tempel zijn mooie blauwe Chinees porseleinen bordjes gemetseld. Het allerheiligste is hier een uit 11 daken bestaande 'meru' Die aan de Hindoegod Shiva geweid is.

Een behoorlijk bochtige weg voerde ons toen naar de tempel alles tempels, de Besakih tempel. Deze tempel ligt 950 mtr boven de zeespiegel op de helling van de berg Agung. Deze tempel wordt door de Hindoe gelovigen tot het heiligste van alle tempelcomplexen beschouwd en vereerd. Hij wordt dan ook de Moedertempel genoemd. Bij de hoogst gelegen parkeerplaats begint een 1 km lange toegangsweg. Dat leek ons iets teveel van het goede, gelukkig kon je ook gebruik maken van taxi-scooters die ons in no time naar boven brachten: Beter!! Het is een uitgebreid tempelcomplex, onderverdeeld in afdelingen. Elke dorpsgemeenschap of zoals Wayan het noemt, clan, heeft zijn eigen schrijn waar zij gaan bidden. Omdat er 3 april een grote tempelceremonie is, was de tempel al heel mooi versierd met veel geel en wit en veel parasolletjes ter bescherming van het kwaad. Er werd nog aan veel versieringen hard gewerkt. We mochten als toeristen en niet gelovigen niet in het binnenste van de tempel komen maar langs de tempel loopt een pad wat je helemaal kan bewandelen en zo kun je toch een blik op het indrukwekkende binnenste van de tempel werpen.

De Balinese kalender heeft 210 dagen en er worden tijdens zo'n kalenderjaar wel 70 ceremonies gevierd! Het is voor hun trouwens nu 1937. Na het ritje terug op de scooter weer de auto in op naar Tirta Ganga oftewel het Waterpaleis. Dit is door de laatste koning aangelegd en is na enkele aardbevingen fraai gerestaureerd. Een heel mooi en vredig parkje met mooie beelden en vijvers met stapstenen erin, zodat het in de verte lijkt of je over het water loopt. En ook niet onbelangrijk, er is een restaurant waar je een mooi uitzicht hebt en lekker kan eten. Nadat de magen weer gevuld waren, zijn we richting ons hotel Kembali Beach in Amed gereden. Dit is een erg leuke kleine (10 huisjes) accommodatie, direct aan het strand, dus vanaf onze veranda kijken we zo op zee. Hier houden wij het dus wel weer een paar dagen uit!

Ubud shopping en Uitreiken Schooluniformen in Batubalan

Vanmorgen zijn Lisa en ik nog even in Ubud gaan shoppen. Er is een leuke markt, het zijn eigenlijk allemaal kleine winkeltjes met veel spullen buiten uitgestald. Rondom Ubud zie je heel veel kunstnijverheid zoals houtbewerkers, je ziet heel veel prachtig houtsnijwerk. Ook zijn er veel steenhouwers, langs een bepaalde weg net buiten Ubud zie je menshoge budah en hindoe beelden. Verder zijn er nog veel rietbewerkers en zilversmeden. Dit alles wordt voor de toeristen in Ubud verkocht. Je moet wel kunnen onderhandelen, pfff dat vind ik wel eens lastig, geef mij maar gewoon vaste prijzen, al dat gedoe. "Please madam buy at me for good Luck". Maar we hebben een aantal leuke koopjes kunnen scoren. De mannen zijn vandaag bij het hotel gebleven, een beetje zwemmen en kaarten. Thijs is met de nodige medicatie gelukkig weer opgeknapt. Ze hebben nog een lekkere massage genomen en zijn weer topfit!

Vanmiddag heeft Wayan ons opgehaald om naar zijn dorpje Batubalan te gaan. Zoals de meesten van jullie wel weten, heeft met name Aart-Jan vooral via Facebook een actie opgestart om geld in te zamelen om schooluniformen voor de kinderen te kunnen kopen. Het naar school gaan op Bali is gratis, maar er moet wel betaald worden voor een verplicht uniform. Wayan heeft met het dorpshoofd een lijst gemaakt van kinderen die in aanmerking voor een nieuw schooluniform komen. uiteindelijk hebben we na goed onderhandelen voor 77 kinderen 2 uniformen per persoon kunnen realiseren! Ze moeten er nl. 3 hebben en de meesten hebben er maar 1. Om de 2 dagen moeten ze een schoon uniform aan en ze hebben 2 kleuren, een blauwe en een bruine set. Wayan heeft deze week de uniformen besteld en ze lagen keurig klaar, verpakt en met de naam van het kind erop. Alle kinderen stonden ons al ongeduldig op te wachten, op het dorpspleintje, nieuwsgierig gemaakt door Wayan en natuurlijk gebrand om hun pakketje in ontvangst te nemen. Wayan liet ze keurig op een rij staan en de schoolonderwijzer hielp bij het uitreiken. De namen werden 1 voor 1 opgenoemd waarna de kinderen hun nieuwe uniformen kregen.AJ had van elke gever een naambordje gemaakt en heeft ze zo op de foto gezet. De A4-tjes met de namen werden als trofeeen meegenomen. Sommige kinderen waren helemaal zenuwachtig en stonden te popelen tot ze aan de beurt waren. Er waren er ook een paar heel verlegen en dan moest er een ouder zusje of een moeder meelopen. We voelden ons net Sinterklaas haha. Maar het was erg leuk, we hebben nog een groepsfoto genomen en toen ineens stormden ze met zijn allen op ons af en riepen ze 'thank you' en gaven ze ons een handje. Het was heel erg leuk en bij deze nogmaals heel hartelijk bedankt alle gulle gevers! We gaan ons alweer beraden op een nieuwe actie, wordt vervolgd :-)

Fietstocht in en rondom Ubud + Voetbalwedstrijd

Vandaag hebben we een prachtige dag gehad. We werden al vroeg opgehaald voor een fietstocht. Helaas kon Thijs niet mee want die had last van zijn darmen en koorts. Hopelijk kan hij morgen alles weer mee doen want zo jammer als je ziek bent op vakantie en van alles moet missen!

Eerste stop was er een bij een punt met een heel mooi uitzicht op rijstterrassen. Niet te geloven zo fel groen, het was erg mooi, bijna onrealistisch alsof je in een decor van een Conimex reclame staat. De volgende stop was bij Kintamani bij een restaurant met ook weer een geweldig uitzicht op de Baturvulkaan (1717 mtr) en de Agung berg (3142 mtr). De laatste grote uitbarsting van de vulkaan was in 1963, hierbij werd een heel dorp met lava bedekt en waren wel 1000 doden. De vulkaan is nog steeds actief, de Balinezen hebben dan ook veel respect voor hem. Na een ontbijtje hebben we nog een plantage bezocht, hier maken ze vooral Luwak koffie. Deze wordt door Luwak-katten gemaakt. Dit is een soort van kat, gekruist met een vos, die eten bepaalde vruchten en poepen dan grote korrels oftewel bonen uit. Deze worden gewassen en gedroogd en daarna worden de koffiebonen geroosterd en fijngestampt tot koffie. Een echte specialiteit maar wij hebben hem maar gelaten voor wat het is. Hierna werd het tijd om op de fiets te stappen, de mountain Bike dan, voor de veiligheid een helm op en gaan met die banaan. Het was een erg leuke fietstocht die vrijwel helemaal bergafwaarts liep, dus je hoefde alleen te remmen en maar af en toe zelf te trappen. We kwamen door allerlei vredige dorpjes en zo krijg je een goed beeld van hoe de Balinezen leven en wonen. Ook hebben we een woonerfje bezocht. De mensen wonen hier, zoals ik al eerder schreef, bij elkaar In een woonerfje. Hier woonden 2 gezinnen met totaal 10 mensen. Elke keer toch schokkend om te zien hoe weinig deze mensen hebben. Ze sliepen hier gewoon op kale matrassen, dus niet eens lakens ! Deze mensen hadden ook geen koelkast en kookten op een vuurtje. Ook hadden zie geen douche, ze wassen zich in de rivier die achter het huis liep. En hun behoefte deden deze mensen gewoon in het bos, er was wel een simpele en heel vieze wc (voetstappen met gat in het midden) maar die werd alleen voor noodgevallen gebruikt. Heel bizar allemaal.

We hebben ook nog een stop in een rijstveld gemaakt. Er wordt 3x per jaar geoogst, maar wat een werk voor een beetje rijst! De tocht was 22 km maar door het bergafwaarts fietsen, kostte dat weinig moeite. Het was een prachtige tocht, dan weer door een dorpje, dan waande je je in een tropisch regenwoud en dan kwam je weer langs prachtig groene rijstvelden.Nadat Steven en AJ nog moesten uitwijken voor een varaan en dit is echt geen sterk verhaal, kwamen we bij het eindpunt aan. Na een heerlijke lunch met oa. Smoked duck op het bord, zijn we weer naar ons hotel gebracht. Lisa en ik hebben ons met een heerlijke ontspannende massage laten verwennen en AJ en Steven zijn naar de voetbalmatch van de zoon van Wayan geweest. Daarom geef ik nu de pen aan....Steven.

AJ, Steven en Wayan moesten een enkele reisafstand van een uur afleggen om de vriendschappelijke wedstrijd van Gary de zoon van Wayan te bekijken. Eenmaal aangekomen moesten we ons de door de enorme menigte van vier man wringen om de wedstrijd te kunnen zien. AJ wist de enige zitplaats rondom het stadion te bemachtigen en Steven maakte filmpjes van het grootste Balinese talent van dit moment om deze te kunnen tonen aan de clubs in Nederland. Mooi om te zien hoe trots vaders was en de sterke wedstrijd die zoon Gary speelde ondanks de verrassende nederlaag. Het veld was overigens niet van hele goede doen en men moest uitkijken niet te struikelen over de pionnen die als lijnen fungeerden. Overigens was ook de eigenaar van de club aanwezig die ons nog stinky fruit aanbood, maar daar hebben we vriendelijk voor bedankt. Daarna keerden we terug naar het hotel en werd de dag afgesloten met een potje kaarten en een goede maaltijd.